СЛОВНИК УКРАЇНСЬКОЇ МОВИ ONLINE. ТОМИ 1-15 (А-П'ЯТЬ)
?
ЛЮБИ́-МЕНЕ́
, невідм., нар.-поет., ж.
Незабудка
.
На перепеченому приморозками березі лежало кілька тендітних стеблин люби-мене
(М. Стельмах)
;
[
Люченцо
:]
Вона ж неначе квітка, та, що зветься “люби-мене”, – ну, от я й полюбив
(Ю. Лісняк, пер. з тв. В. Шекспіра)
.